پیام رو مثل همه پیامای دیگه حذف کردم! فکر نمیکردم بهش نیاز پیدا کنم و نیاز بشه برم بپرسم و از چند و چون پیام و اردو با خبر بشم؟! ...
الان یه هفته ای هست اردو تموم شده، وقتی حاج حسن گفت میای یا نه گفتم فکر نمیکنم نیاز باشه، آخه این اردو برای مدیران گروه های تبلیغی بود! که بیشتر با کار جهادی آشنا بشن! ما هم که تفریحی هم نیگا کنیم اردوهای زیادی رو توفیق تفریح داشتیم!
ولی حاج حسن با چند جمله مخ مارو زد!
این شد که قرار شد بریم سمت شیراز و منم بشم یکی از نوکرای "بی بی زینب سلام الله علیها" تو اردوی جهادی سازندگی شهید حقانی(ره)
راستش وقتی گفتن قراره با پرواز بریم و از طرفی هم مسؤلین گروه های تبلیغی تو اردو بودن، فکر نمیکردم اردوی خوبی از آب دربیاد.
ساعت دوازده دفتر تشکل بودم(با کمی تاخیر) و بعدش با چندتا سواری حرکت کردیم سمت تهران و فرودگاه مهرآباد، حالا بماند که وقتی مردم 25 تا آخوند رو باهم تو فرودگاه و هواپیما میدیدن چه حالی داشتن!! ماهم که رومون نمیشد بگیم میریم اردو جهادی! آخه اردو جهادی اونم با پرواز!!
خلاصه ساعت حدود شش عصر رسیدیم شیراز، اول از همه رفتیم سمت حرم احمد ابن موسی(ع) "شاهچراغ" جهت عرض ادب و زیارت، بعدشم یه جلسه توجیهی مختصر و حرکت به سوی بخش میمه - روستای خبره...
تا رسیدیم ساعت حدود یک شب شده بود! اهالی خبره هم مثل همه روستاها که زود میخوابن، خوابیده بودن، با اینکه خیلی منتظر بودن برای رسیدن رفقا! ولی خب فک نکنید کسی استقبال نیومد!! اتفاقا استقبال پر سروصدایی داشتیم !سگای روستا برای استقبال اومدن، و از حق نگذریم استقبال خوبی هم شد!!!
بعد از چاق سلامتی با استقبال کننده ها! که یکی دونفر از اهالی خبره هم همش بهشون غر میزدن! همه رفتیم خونه یکی از اهالی برای استراحت و خواب...
حاج حسن (شما بخونید میر غضب اردو) همش وردش این بود زود بخوابید فردا ساعت 5 بیدار باشه ها!! ولی خب مگه آخوند جماعت قراره حرف کسی رو گوش بده!
بعد تموم شدن تلفنام!! و صف سرویس! نزدیک 2 رفتم که بخوابم، ولی هنوز چشام گرم نشده بود که صدای مناجات سحرگاهی اونم تو بلندگو، بیدارم کرد! نماز شب با اعمال شاقه!...
پیش خودم گفتم الانه صدای همه دربیاد، ولی وقتی بلند شدم از خودم خجالت کشیدم، با اینکه بچه ها شب دیر خوابیده بودن همه مشغول نماز شب بودن، الحق که افسران جنگ نرم بودن...
جونم براتون بگه بعد از نماز صبح یخورده بالا و پایین پریدیم و مثلا نرمشی کردیمٕ بعدشم با یه دعای عهد دلمون رو صفا دادن! دعا که تموم شد یه صبحونه درست و حسابی با نون محلی و... آخرش هم آماده باش برای کار عمرانی...
قبل حرکت به سمت پروژه عمرانی مراسم انتخاب شلوار بود و لباس پوشان!! کشش ندم! وقت طلوع آفتاب سر زمین مسجد بودیم، مسجدی که به نام "بی بی زینب سلام الله علیها" مزین بود.
بچه ها تقسیم شدن! یه عده رفتن سراغ آوردن آجر پای کار یه عده هم سراغ ملات و ...
خلاصه همه دست به بیل و آجر شدیم...
و منم شدم وزیر ملات!!!!!!! خب: ملات ملاته.... شیرین ملاته بدو که تموم شد... ملات نگو قند و عسل بدو که خراب شد!!
سه تا اوستا کار دیوار چینی رو شروع کردن و برو بچ (شما بخونید مسولین گروه های تبلیغی کشور که همشونم آخوند بودن!!) باید آجر و ملات اوستاها رو تامین می کردن، طلبه های با صفایی که چند ساعت پیش لباس آخوندی تنشون بود و برای خودشون شان و شؤوناتی داشتن بی خیال همه شؤونات شده بودن و انگار نه انگار که مسولیتی دارن، با چنان عشقی کار می کردن که انگار دارن جلوی خود آقا و صاحبمون کار میکنن، که حتما هم همین بوده...
بقیشم بمونه برای یه روز دیگه...
